Centrum logistyczne spełnia dwie główne funkcje jako operator logistyczny. Są to:
• realizacja podstawowych funkcji integracyjnych procesów przepływu zasobów, w tym koordynacja realizacji pakietów usług logistycznych
• świadczenie pakietowych usług logistycznych, jako przedsiębiorstwo logistyczne, będące składnikiem kanału logistycznego, obsługujące łańcuchy dostaw

Centra logistyczne z równym powodzeniem mogą również koordynować obsługę procesów logistycznych przez przedsiębiorstwa o rozproszonej w stosunku do centrum lokalizacji. Centrum logistyczne może zarządzać np. możliwościami magazynowymi rozlokowanymi na znacznym obszarze.

Główne źródła sukcesów:
• Aktywny udział sektora publicznego wszystkich szczebli w planowaniu i przygotowaniu inwestycji do realizacji:
- dobrze skonstruowane i uchwalone miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego
- grunty przygotowane do inwestowania
• Konsekwentne wieloletnie dbanie o warunki do rozwoju gospodarczego wyznaczonych obszarów:
- wytyczenie stref przemysłowych i przygotowanie infrastruktury wewnętrznej i zewnętrznej (infrastruktura drogowa, kolejowa, drogi wodne, porty, lotniska)
- pomoc inwestorom w zasiedlaniu gruntów i realizacji indywidualnych inwestycji
• Wieloletnie programy rządowe wsparte finansowo i legislacyjnie przez rządy i ich instytucje
• Modele finansowania uwzględniające niekomercyjne źródła finansowania i środki publiczne umożliwiające pozyskiwanie tych pierwszych oraz zmniejszające ryzyko inwestycyjne i koszty kredytu

Coraz częściej dla podniesienia efektywności funkcjonowania poszczególnych podmiotów gospodarczych, uczestników łańcucha logistycznego, a także dla podniesienia efektywności funkcjonowania całego łańcucha logistycznego, poszczególne fazy realizacji procesu logistycznego zleca się wyspecjalizowanym podmiotom gospodarczym czyli operatorom logistycznym.

Wymienić należy przynajmniej kilka argumentów uzasadniających racjonalność zlecania wykonania określonych partii procesu logistycznego operatorom logistycznym. Do najważniejszych z nich zalicza się:
• brak specjalistycznej kadry, urządzeń i skłonności do lokowania kapitału w te urządzenia
• lepsze wykorzystanie zasobów (rzeczowych, ludzkich, finansowych, informacyjnych)
• sprawniejszy przepływ strumieni logistycznych magazyn <-> magazyn, realizowany przez firmy wyspecjalizowane
• synergia działań
• możliwość skoncentrowania się przez zlecającego na działalności podstawowej

Przykład:
Uczestnicy EJ Consorci de la Zona Franca w Barcelonie wskazują na następujące źródła sukcesu:
• Wieloletnie konsekwentne zaangażowanie sektora publicznego (władz miasta Barcelona i prowincji Katalonia) w aktywację gospodarczą otoczenia portu.
• Postawienie na rozwój infrastruktury transportowej jako czynnika zachęcającego przedsiębiorstwa do zasiedlania terenów wskazanych pod inwestycje.
• Systematyczną promocję strefy logistyczno – przemysłowej jako całości prowadzona przez Konsorcjum oraz promocja samego centrum logistycznego realizowana przez utworzone specjalnie dla tego celu stowarzyszenie Barcelona Centre Lostic (BLC), którego członkiem – założycielem było Konsorcjum.

Główne źródła porażek:
• Pasywna postawa sektora publicznego albo brak współpracy z inicjatorami lub realizatorami budowy centrum logistycznego
• Niedorozwój infrastruktury w otoczeniu planowanej inwestycji
• Nieumiejętne planowanie i brak koncepcji pozyskiwania inwestycji
• Nieumiejętne planowanie i brak koncepcji pozyskiwania inwestorów
• Brak miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego
• Rozdrobniona struktura własnościowa gruntów
• Brak zainteresowania ze strony państwowych przewoźników kolejowych i nie tylko
• Brak środków publicznych i innych niekomercyjnych źródłem finansowania w modelach finansowania inwestycji oraz aportu składników majątku publicznego w jej realizacji
• Brak systemowej pomocy ze strony rządów i administracji

Należy dodać, iż porażki jednego kraju nie pozostają jego wyłącznym problemem. Centra logistyczne są potrzebne, aby można było stworzyć sieci logistyczne w wymiarze międzynarodowym, regionalnym i lokalnym. Niewiele niestety jest jeszcze między nimi trwałych powiązań, ale proces ten cały czas zachodzi. Tam gdzie ich nie ma, nie można stworzyć tego rodzaju sieci logistycznych, a zewnętrzne procesy logistyczne znajdują sobie własne drogi. Trend ku standaryzacji jest coraz większy.

Standardowa informacja, komunikat elektroniczny, opakowanie, nie wyczerpują możliwości. Standardem musi być także możliwość wyboru łańcucha dostaw, rozwiązania transportowego i operatora logistycznego bez ograniczeń organizacyjnych i technicznych. Dlatego nie można porażek odsuwać na bok, bo ograniczają one możliwość realizacji usług logistycznych i wytrącają systemy makro logistyczne poza nawiasy standaryzacji.

Niestety, należy w tym miejscu wyrazić ubolewanie nad stanem rozwoju centrów logistycznych w Polsce. Większość istniejących i funkcjonujących centrów (najczęściej z kapitałem zagranicznym) stanowią branżowe centra logistyczne niedostępne dla firm konkurencyjnych. Miejmy jednak nadzieję, że z roku na rok sytuacja będzie się poprawiała i powstanie więcej nowoczesnych, ogólnodostępnych centrów logistycznych,

Polski rynek usług logistycznych, po burzliwym okresie rozwoju od połowy do końca lat 90. w tempie 15-20% rocznie. Polscy operatorzy logistyczni rekrutują się głównie z dawnych firm transportowych i transportowo-spedycyjnych. Przedsiębiorstwa transportowe, które świadczą usługi logistyczne, to przede wszystkim przewoźnicy samochodowi. Transport kolejowy, mimo niewątpliwych atutów jakimi są duży potencjał przewozowy, magazynowy, przeładunkowy i możliwości świadczenia przewozów kombinowanych, nie jest jeszcze w stanie zaoferować swoim klientom zróżnicowanej oferty logistycznej.

Autorzy badań polskiego rynku usług logistycznych przeprowadzonych przez Data Group w opublikowanym raporcie podkreślili następujące fakty:
• małym prywatnym polskim firmom udało się przejąć większą pulę usług przewozowych, ponieważ są one obecnie mniej rentowne niż usługi logistyczne
• znaczenie konkurencji cenowej w logistyce maleje, liczą się natomiast umiejętności i wyposażenie
• konkurowanie w dużej skali wymaga dysponowania centrum logistycznym
• występuje luka technologiczna między firmami świadczącymi takie usługi, jak cross-docking i e-commerce, a firmami nie mającymi takich możliwości

Większość przedsiębiorstw koncentruje się w coraz większym stopniu na zadaniach związanych z ich kluczowymi kompetencjami, przy rosnącym udziale wartości dodanej powstającej u dostawców. Pomimo pewnej stagnacji przewidywać należy zatem dalszy rozwój polskiego rynku usług logistycznych, który będzie w coraz większym stopniu zdominowany przez dużych operatorów. Należy się spodziewać, iż prym na rynku usług logistycznych będą wiodły zachodnie firmy logistyczne (operujące już w chwili obecnej), a także dobrze zorganizowani polscy operatorzy logistyczni bądź firmy z udziałem kapitału zagranicznego.

Należy tu zauważyć bardzo szybki rozwój rynku specjalistycznych usług logistycznych, do jakich niewątpliwie należą usługi kurierskie. Na polskim rynku, oprócz potentatów światowych (UPS, DLH, TNT) i kilku dużych krajowych przedsiębiorstw (Stolica, Servisco, Szybka Paczka), działa również wiele małych i średnich lokalnych firm. Firmy kurierskie rozwijają się w kierunku poszerzenia zakresu usług i zmierzają do kompleksowej obsługi procesów logistycznych. Drugim kierunkiem rozwoju tych firm jest informatyzacja usług, pozwalająca na śledzenie drogi przesyłki za pomocą esemesów lub przeglądarek WAP, kontakt z kurierami on-line, automatyzację czynności manipulacyjnych oraz dokonywanie elektronicznych transakcji z płatnościami włącznie.

Problemem budowy centrów logistycznych interesuje się wiele państw, ale zaawansowanie prac nad budową sieci centrów logistycznych jest zróżnicowane. Doświadczenia pokazują, iż praktyczne rozwiązania biznesowe w tak trudnej materii, jaką jest budowa centrów logistycznych, muszą być wspierane pracami badawczymi, które dostarczają wiedzy o potrzebach rozwiązań i możliwościach ich realizacji. Poszczególne kraje wspierają tę działalność poprzez finansowanie prac badawczych, podobnie czyni to Unia Europejska. Centra logistyczne spełniają swoją role tylko wtedy, gdy funkcjonują w ramach sieci logistycznych. Stąd mechanizmy wspierania ich rozwoju przyjmują formę działań organizacyjnych związanych z transferem wiedzy i realizacji prac badawczo – rozwojowych, a oba rodzaje działań są realizowane na dwóch poziomach:
• Krajowym – co widać najlepiej w państwach, w których sieci takie powstają. Przykładem takich organizacji są:
- Deutsche GVZ Gesellschaft mbH w Niemczech
- MLSZKSZ (Związek Węgierskich Centrów Logistycznych) na Węgrzech
• Ponadnarodowym – którego wyrazem są programy badawcze Unii Europejskiej nakierowane na rozwój i wyrównanie standardów w zakresie rozwiązań logistycznych z wykorzystaniem transportu intermodalnego i centrów - logistycznych.

Należy również podkreślić, iż Centra logistyczne otrzymują wsparcie nie tylko ze strony programów rządowych i budżetów państw, ale także organizacji tworzonych na różnym szczeblu, które mają podobny cel, czyli wspieranie nowo powstałych i utworzonych już centrów logistycznych, a także ich budowy, jak i funkcjonowania i rozwoju oraz promocji.
Organizacje takie działają na szczeblu:
- na szczeblu lokalnym (Barcelona Logistic Centre)
- na szczeblu krajowym
- na szczeblu regionalnym (Europlatforms w Europie)