Agroturystyka w naszym społeczeństwie staje się modną formą spędzania czasu wolnego, coraz częściej preferowaną przez różne kategorie zawodowe i grupy społeczne. Trafne jest spostrzeżenie, że właśnie agroturystyka bardziej niż inne rodzaje turystyki przejawia ścisłą zbieżność swoich funkcji (funkcja wypoczynku, zdrowotno-rekreacyjna, wychowawcza, kształcąca, kulturowa, ekonomiczna) z funkcjami wolnego czasu (funkcja wypoczynku, zdrowotno-rekreacyjna, kształcąca, rozrywkowa, rekreacyjna, kreatywna, twórcza).

Właściciele gospodarstw agroturystycznych stosują najnowocześniejsze metody promocji swoich usług, takie jak chociażby: własna strona www z cennikiem, galerią zdjęć i możliwością rezerwacji pobytu online, blog, obecność na Booking.com, AirBNB.com, Google ADS, reklamy w sieciach społecznościowych - Facebook, Instagram, TikTok. Skończyły się czasy, gdy jedyną formą reklamy takich usług był szyld na własnym płocie oraz płocie sąsiada i/lub kolegi z pobliskiej wsi.

Agroturystyka przynosi szereg korzyści. Daje możliwość udziału w życiu rodziny gospodarza, zapobiega izolacji turystów od społeczności wiejskiej lub ją łagodzi, pozwala na kontakt z tradycyjnym stylem życia ludności wiejskiej. Przede wszystkim daje możliwość spędzenia czasu wśród zwierząt gospodarskich oraz możliwość podziwiania pięknych widoków. Te oczywiście zależą od lokalizacji gospodarstwa, ale najczęściej położone są one w pięknych okolicach, gdzie można cieszyć oko widokiem zielonych pól i lasów.

W aktualnych warunkach społeczno-ekonomicznych agroturystyka jest ważną potrzebą ekonomiczną i szansą rozwoju wielu gospodarstw chłopskich. Dostarcza dodatkowych dochodów rolnikom bez potrzeby większych nakładów ekonomicznych. Zapewnia dodatkowy rynek produktom rolnym i usługom wiejskim.

Agroturystyka nie jest procesem wyłącznie zaplanowanym i zorganizowanym powodowanym inicjatywą zewnętrzną, celowo podejmowaną i rozwijaną działalnością przez kogoś spoza środowiska wiejskiego, ani też procesem spontanicznym ludności wiejskiej. Jest przedsięwzięciem, które charakteryzuje się współwystępowaniem obu typów procesów społecznych. Jest po prostu przedsięwzięciem "mieszanym" uwzględniającym działania zewnętrzne i wewnętrzne wsi.

Agroturystyka nie jest zjawiskiem jednolitym i nie przebiega równocześnie jednakowo we wszystkich wsiach. Są wsie i gminy, w których innowacja ta wprowadzana jest bez większych oporów oraz są wsie i gminy, w których agroturystyka jako nowość napotyka na trudności będące wyrazem ścierania się wartości systemu nowego z tradycyjnym, trudności wynikające
z uznania gospodarstwa rolniczego za jedyną formę funkcjonowania i bytowania rodziny wiejskiej. Trudności będące wyrazem przywiązania do tradycyjnej gospodarki chłopskiej, tradycyjnej kultury wiejskiej.

Agroturystyka wpływając na postawy rolników, implikuje taki system wartości, który preferuje zachowanie konsumpcyjne, kształtuje stosunki międzyludzkie oparte na wartościach ekonomicznych. Pobudza dążenia do uniezależnienia się od środowiska wiejskiego, do indywidualizacji postaw.

Instrumentem pomocniczym w wprowadzaniu agroturystyki, w jej rozwoju mogą być umowy, porozumienia rolników między sobą, porozumienia gospodarstw agroturystycznych z instytucjami, zrzeszeniami propagującymi ten rodzaj turystyki. Obustronne bowiem porozumienia zmuszają rolnika do działań na rzecz agroturystyki, do jej powodzenia i doskonalenia w celu wywiązania się z warunków umowy.

Związki agroturystyki z instytucjami dbającymi o jej rozwój przysposabiają rolników do umiejętnego stosowania tej nowości, podtrzymują chęć do trwania przy tej innowacji i jej doskonalenia. Celowe jest wpływanie na postawy i osobowości rolnika poprzez ukazywanie przykładów godnych naśladowania, organizowanie szkoleń instruktażowych dla rolników, wykazywanie konkretnych korzyści płynących z agroturystyki, ukazywanie prestiżu jaki zdobywa się przez wprowadzenie tej nowości do gospodarstwa.

W kształtowaniu przychylnych postaw wobec agroturystyki ważną rolę odgrywa całokształt sytuacji rolnika i jego gospodarstwa na wsi to znaczy jego biografia, przykład ojca, stosunki ze środowiskiem zewnętrznym wsi. Tak zwane bliższe i dalsze otoczenie sąsiedzkie a w nim funkcjonujące przykłady rolników nowatorów, rolników dobrze gospodarujących i cieszących się autorytetem we wsi również stanowią impuls do nakłonienia niektórych rolników do zainteresowania się agroturystyką.

Zainteresowanie się agroturystyką dotyczy nie tylko kształtowania właściwych postaw wobec czynnika ludzkiego, ale również pozytywnego stosunku do środowiska naturalnego, bazy agroturystycznej, sposobów wypoczynku, informacji agroturystycznej.

Rozwój tej formy wypoczynku, niezależnie od regionu kraju, zawsze będzie uzależniony od właściwego działania zmierzającego do zmian w osobowości rolnika jako usługodawcy, organizatora agroturystyki i uczestnika tego wypoczynku a także do zmian w zachowaniach społeczności wiejskiej, zmian w postawach zgodnych z pozytywnymi funkcjami agroturystyki.